چگونه عکس پانوراما بیافرینیم؟ - قسمت دوم

[tala]

- مقدمه چینی برای عکاسی پانوراما

انتخاب نقطه مناسب برای عکاسی:
اگر هدف اصلی شما برای گرفتن یک عکس پانوراما چاپ کردن آن است، پیشنهاد می‌کنم از قرار دادن دوربین در نزدیکی کناره های منظره دوری کنید.
برای مثال، اگر شما دوربین را نزدیک به لبه پلی قرار می‌دهید، به طور خود به خود قسمتی از پل ناپدید خواهد شد. بنابراین شما یک منحنی ناقص در عکس پایانی خواهید داشت.
اگر ازیک لنز واید استفاده می‌کنید سعی کنید در کادر خود از المانهای پویا استفاده کنید. اگر در منظره شما یک آفتاب شدید قرار داشت که باعث به وجود آوردن مشکل در نوردهی می‌شد سعی کنید نقطه ای را برای عکاسی انتخاب کنید که خورشید پشت جسمی‌پنهان شود. برای مثال می‌توانید خورشید را پشت درخت، ساختمان یا مجسمه ای قرار دهید.
در زیر به بررسی چند عکس پانوراما می‌پردازیم.


یش زمینه خالی بسیار زیاد است.

کمی‌بهتر است، اما برج آزادی در کنار پیش زمینه وسیع عکس، کمی‌دور بنظر می‌رسد.

گلها پیش زمنیه خوبی برای جلب توجه بیننده هستند.

از خطوط می‌توان پیش زمینه خوبی برای هدایت بیننده در سراسر عکس به وجود آورد.

دوری کردن از آسمان یکنواخت بوسیله استفاده از المان درختان.

عکاسی پانوراما بدون استفاده از سه پایه:
برای بدست آوردن نتیجه خوب بدون استفاد از سه پایه، مطمئن شوید که روی یک نقطه ایستاده اید و در هنگام چرخیدن و عکس گرفتن دوربین را نزدیک خود (نقطه چرخش) گرفته اید.
در هنگام عکسبرداری از جای خود تکان نخورید و به سمت جلو و عقب نروید، سعی کنید آرام و استوار باشید. کاری که شما می‌کنید همان شبیه سازی پایه دوربین است: یعنی دوربین را تراز و استوار نگه داشتن و چرخاندن آن حول یک نقطه ثابت. تمام این نکات به شما کمک می‌کند تا پانوراماهای خوبی بیافرینید.



3- عکس گرفتن برای ایجاد یک تصویر پانوراما

چه تعداد عکس نیاز است؟
هر عکس باید نزدیک به 50% یا حداقل 30% با عکس قبلی و بعدی اشتراک داشته باشد.
دقت داشته باشید که برای میزان اشتراک با عکس بعدی اهمیت ندارد که دقیقا چه مقدار اشتراک قرار می‌دهید و یا حتی مقدار این اشتراک می‌تواند بین هر جفت عکس متفاوت باشد، بنابرین فقط مقدار اشتراک را حدس بزنید کافی است. اگر فکر می‌کنید که به 10 عکس نیاز دارید اما 9 یا 11 عکس می‌گیرید اهمیتی ندارد.
اما اگر می‌خواهید تعداد عکس مورد نیاز را به طور دقیق پیدا کنید طبق فرمول زیر محاسبه کنید.
اولین کار این است که مقدار میدان دید افقی ( HFOV ( Horizontal Field of View را برای عکستان پیدا کنید که بستگی به جهت دوربین دارد. ( عکستان عمودی یا افقی باشد )

اگر از دوربین 35mm استفاده می‌کنید این مقدار برابر است با:

Portrait HFOV = 2 * tan-1(12 / focal_length)

Landscape HFOV = 2 * tan-1(18 / focal_length)

بعد از بدست آوردن مقدار HFOV به وسیله فرمول زیر تعداد عکس مورد نیاز را بدست بیاورید، توجه داشته باشید فرمول زیر فقط برای پانورامای 360 درجه با 50% اشتراک بین عکس می‌باشد.

Number of images to take = 36000 / ( 50 * HFOV )

فرمول دیگر برای بدست آوردن تعداد عکس با مقدار اشتراک و زاویه نمای پانورامای متغیر می‌باشد، فرض می‌کنیم P مقدار درصد اشتراک و A زاویه نمای پانوراما.

Number of images to take = 100 * A / ( (100 - P) * HFOV )

بدین ترتیب شما می‌توانید تعداد عکسها را حساب کنید.

عمق میدان:
به دلیل اینکه عکسهای پانوراما میدان دید وسیعی را در بر می‌گیرند باید از ابتدای منظره تا افق دور دست منظره کاملا شارپ و واضح باشد، در نتیجه نیاز به عمق میدان زیادی می‌باشد. می‌توانید با Hyper Focal Distance بیشترین عمق میدان را بدست آورید.
به یاد داشته باشید در مواقعی که در فضای داخلی عکاسی می‌کنید نیازی ندارید که فرا تر از دیوارهای اتاق کانونی باشد و در نتیجه می‌توانید برای کاهش زمان نوردهی از دیافراگم های باز استفاده کنید.
در هنگام عکاسی مقدار کانونی خود را تغییر ندهید زیرا باعث تغییر در میدان دیدعکس می‌شود و بسیاری از نرم افزارها نمی‌توانند از پس این تغییر بر آیند.
پس در پایان نیاز دارید به:
1.تصمیم بگیرید که چه مقدار عمق میدان نیاز دارید.
2.مطمئن شوید تنظیماتتان برای تمام تک عکس پانورامایتان مناسب است یا خیر.

تعادل سفیدی:
بعضی دوربین های دیجیتال می‌توانند رنگ ها را که در اثر تابش نور به وجود می‌آیند را اصلاح کنند. برای مثال نور تنگستن باعث بجود آمدن رنگ زرد در سراسر عکس می‌شود.
اگر از منظره ای عکاسی می‌کنید که چندین نور ترکیبی دارد دوربین برای هر عکس تعادل سفیدی مختص به همان عکس را تنظیم می‌کند. بنابر این شما در آخر هنگام ادغام کردن آنها به مشکل برخواهید خورد زیرا رنگها در هر فریم متفاوت است.
باید یک تعادل سفیدی برای تمام عکسهایتان داشته باشید پس بهترین تعادل سفیدی را برای عکسهایتان به صورت دستی انتخاب کنید. به این ترتیب که از منظره چندین بار با تعادل سفیدی های مختلف عکس بگیرید و در آخر ببینید کدام بهترین است.
البته اگر با فرمت RAW عکاسی می‌کنید دیگر مشکل تعادل سفیدی نخواهید داشت زیرا با نرم افزار های RAW Processing می‌توانید هنگام پردازش عکس بهترین تعادل سفیدی رو انتخاب کنید.

کنتراست و روشنایی (نور دهی) :
مشکلات و اختلافات نوری بر اساس موارد زیر می‌باشد:
1- مناطقی که سایه زیاد و نور شدید می‌باشد، اختلاف نوری زیاد بین روشنایی و سایه ها.
2- در بخشی از منظره نور مستقیم وارد دوربین شود.
من این روش را مناسب دیدم که دوربین را بگردانم در حالی که شاتر را تا نیمه نگه داشته‌ام در این صورت دوربین در حال فوکوس کردن و همچنین در حال نور سنجی می‌باشد و به راحتی می‌توانم جاهایی که به مشکل بر خواهم خورد را ببینم. اگر نور دهی تغییر کند مطمئنا به مشکل بر می‌خوریم. اگر اجازه بدهیم که دوربین در مورد نورسنجی تصمیم بگیرد یقینا هر فریم پانوراما به نور ایده آل ثبت می‌شود، اما این باعث می‌شود که در قسمتی از عکس که نور زیاد است سایه ها تاریک ودرعکس بعدی که نور کم است سایه ها روشن ثبت شوند. این به این معنا است که هنگام ادغام عکس به مشکل بر خواهیم خورد.
به عکس زیر که در فرهنگستان هنر با مد خودکار گرفته ام توجه کنید.


عکس 1 و 2 تغییرات نوردهی را به طور برجسته نشان می‌دهد و تغییرات کمتری در عکسهای 5 و 6 می‌بینیم.
نرم افزار های مختلف از عهده این اختلاف تضاد بر نخواهند آمد بنابراین روش زیر را پیشنهاد می‌کنم.
من از روش 1 Stop استفاده می‌کنم، یعنی اجازه می‌دهم نوردهی تا 1 Stop تغییر کند، برای مثال اگر میانگین نوردهی با سرعت 1/30s باشد سپس دیگرعکسها نباید کمتر از 1/60s یا بیشتر از 1/15s باشد.
بهترین کار اینست که مناطق روشن و تاریک را نورسنجی کنید وسپس میانگین آنرا بدست بیاورید و با استفاده از روش 1 Stop می‌توانید مناطق تاریک را کمی‌روشنتر و مناطق روشن را کمی‌تاریکتر ثبت کنید.


همانطور که در تصویر می‌بینید عکسهایی که نور شدید در آن وجود ندارد، سرعت شاتر را پایین برده ام و عکسهایی که نور شدید وجود دارد سرعت شاتر را بالا برده ام. اگر اجازه می‌دادم دوربین به طور خودکار ار فریمی‌که دارای نور شدید است عکاسی کند یک عکس ضد نور به وجود می‌آمد، مانند عکس شماره 1 در تصویری که دوربین روی مد خودکار بوده.
اگر دوربین شما دارای تنظیم دستی است، می‌توانید نوردهی را تغییر بدهید. اگر این طور نیست و نمی‌توانید این کار را انجام بدهید بهترین کار اینست که نوردهی را بر اساس منظره تنظیم کنید و سپس با استفاده از AE Lock تمام عکسهای شما با تنظیمات یکسانی به وجود می‌آیند.

نور پردازی در پانوراما:
اگر منظره‌ای که می‌خواهید عکس بگیرید دارای نور خوبی نباشد دوربینتان فوری استفاده از فلاش را پیشنهاد می‌کند.
توصیه می‌کنم که از فلاش روی دوربین استفاده نکنید، به دو دلیل:
1-فلاش سرخود دوربین پوشش میدانی محدودی دارد. زمانی که از لنز واید استفاده می‌کنید به هنگام فلاش زدن، قسمتی ازنور آن به لنز بر خورد می‌کند و باعث افتادن سایه لنز در عکس می‌شود.
2- فلاش سایه‌های شدیدی به وجود می‌آورد و موقع ادغام روی هم نمی‌افتند زیرا سایه ها با چرخش دوربین تغیر می‌کند.

پیشنهاد من برای نور پردازی:
1- از رفلکتورهای بزرگ استفاده کنید و نور فلاش را به آن بتابانید، زیرا در این صورت نور ملایمی‌به وجود می‌آید.
2- اگر در اتاق دارید عکاسی می‌کنید که دارای دیوارهای مناسبی است، از دیوار پشتتان به عنوان رفلکتور استفاده کنید، اما مراقب باشید که به هنگام استفاده از لنز واید سایه خودتان و دوربینتان در کادر نیفتد.
3- اگر در فضای داخلی عکاسی می‌کنید، تمام چراغ ها را روشن کنید تا نور مناسبی برای عکاسی داشته باشید. اما مراقب نور های مخلوط باشید زیرا باعث به وجود آمدن سایه های زیاد و ته رنگ زرد می‌شود به خصوص لامپ های تنگستن.
4- از استدیو فلاش با رفلکتور یا سافت باکس استفاده کنید، اما دقت داشته باشید هنگام عکاسی آنها را حرکت ندهید. زیرا با تغییر آنها سایه ها تغییر می‌کنند و به هنگام ادغام به مشکل بر می‌خورید.
5- از نوردهی طولانی استفاده کنید.

اگر شک دارید دو بار عکس بگیرید:
بعضی اوقات در عکستان پنجره‌ای وجود داردکه می‌خواهید بدون فرا یا فرو نوردهی شدن، منظره پشت آنرا ثبت کنید. نور دهی که شما برای داخل اتاق در نظر می‌گیرید ممکن است برای نمای بیرون پنجره مناسب نباشد. به همین دلیل می‌توانید دو عکس یا بیشتر از آن نما بگیرید، یکی با نوردهی معمولی که برای همه فریم های پانوراما یکی است و دیگر بر اساس نور سنجی نمای پشت پنجره یا هر قسمت دیگر که فکر می‌کنید نوردهی متفاوتی نیاز دارد، سپس می‌توانید به وسیله نرم افزارهای مناسب آن قسمت ها را جایگزین کنید و بعد ادغام کنید.



عکس بالا را با فاصله کانونی 12 میلیمتر, 38 فریم به صورت 3 ردیفه با 50 درصد اشتراک و بدون سر سه پایه پانوراما گرفته ام و این باعث شده خروجی کار خیلی تمیز نباشد. برای دیدن عکس بزرگتر روی عکس فوق کلیک کنید.
اما در نظر داشته باشید برای شروع شما هم می توانید بدون سر سه پایه پانوراما عکس بگیرید اما زمان بیشتری باید برای ادغام و روتوش آن بگذارید.
در پایان عکس 360 درجه را به تور مجازی تبدیل کردم, می توانید آنرا دانلود کنید +

[eagle]

وقتی صحبت از تکنیک عکاسی می شود، موضوع فراتر از محدوده دیجیتال می‌رود. در عکاسی پانوراما تجهیزات فنی دارای اهمیت ثانوی بوده و رعایت یک سری نکات هنگام عکاسی اهمیت بیشتری دارد. فرقی نمی کند که از یک مکان زیبای باستانی عکاسی می کنید یا از منظره وسیع یک دشت از بالای کوه. قواعد عکاسی پانوراما در همه موارد ثابت است.
وقتی یک منظره 360 درجه را در یک سطح دو بعدی جا می‌دهیم، برای بازسازی لبه ساختمانها یا خط الراس کوهها باید تصاویر کمی تابانده شوند. اگر سوژه مورد نظر به اندازه کافی دور از دوربین باشد این مشکل چندان قابل توجه نیست و براحتی می توان آنرا اصلاح نمود. ولی وقتی اشیائی در جلوی دوربین واقع می شوند، قضیه فرق می کند. هر گونه تغییر مکان عرضی کوچک دوربین برای این اشیاء تغییرات پرسپکتیو زیادی را ایجاد می‌نماید که در هنگام به هم چسباندن عکسها به هیچ وجه با هم جفت و جور نمی‌شوند. د راین حالت تنها یک راه حل وجود دارد: باید با حذف کردن اشیاء مزاحم واقع در جلوی منظره سعی نمایید تا بهترین عکس از منظره دوردست را ایجاد نمایید. ضمنا کوچک کردن تغییرات مکانی دوربین هنگامی که یک شی در جلوی دوربین واقع می شود به امکان جفت شدن بهتر عکس کمک می کند.

در عکاسی پانوراما، فاصله کانونی استاندارد نرمال 50 میلیمتری، زاویه زیادی از منظره روبرو از یک سوژه تقریبا نزدیک به دوربین را نمی پوشاند. این لنز فقط یک بخش کوچک از کل منظره را می‌گیرد. بنابر این اگر بخواهید از کل نمای 360 درجه درون تالار یک کاخ یا مسجد قدیمی عکاسی نمایید، با این لنز باید صدها عکس بگیرید. این کار خیلی وقت گیر و ترکیب آن نیز بسیار سخت می باشد. در چنین حالتی استفاده از یک لنز واید خیلی بهتر است. ولی اگر می خواهید از منظره افق روی یک کوه عکس بگیرید همان لنز نرمال نیز پاسخگو می باشد و با تعداد قابل قبولی عکس می توان تمام منظره اطراف را گرفت.
خوشبختانه حتی دوربینهای دیجیتال با فاصله کانونی متوسط را می توان با یک مبدل زاویه باز یا مبدل چشم ماهی تجهیز نمود. این اتصالات لنز معمولا خیلی گران نیستند و شما برای عکاسی پانوراما مجبور به خرید یک بدنه گران حرفه ای و لنز های زاویه باز نیستید.
یکی از مسایل مهم و رمز آلود در عکاسی پانوراما یکنواختی عکس می باشد. هر چه غیر یکنواختی بین عکسها کمتر باشد تصویر نهایی دارای هماهنگی و یکپارچگی بیشتری به نظر می رسد. بنابر این یکی از لوازم اساسی برای این نوع عکاسی سه پایه است تا از به هم خوردن و بالا رفتن خط افق در عکسهای مختلف جلوگیری نماید. با استفاده از سه پایه شما تنها باید دوربین را اندکی بچرخانید و بالا و پایین عسکها بطور اتوماتیک با همدیگر جور می شود. ولی حتی با بهترین سه پایه ها، اگر دوربین نسبت به افق کج باشد، فایده ای ندارد. در این حالت وقتی دوربین را می چرخانید، پرسپکتیوهای غیر هم محور دارید و داشتن یک پانورامای خوب تقریبا غیر ممکن می شود. در این مورد استفاده از یک وسیله ساده که در بنایی کاربرد دارد می تواند به شما کمک زیادی نماید. با استفاده از یک تراز که روی دوربین قرار داده می شود، می توانید دوربین را نسبت به افق و خط عمودی کاملا تراز نمایید. البته بعضی سه پایه ها دارای یک نشانگر تراز روی هد هستند که کار شما را ساده تر می کنند.
اگر ممکن است زمانی عکس بگیرید که کسی در منظره مورد عکاسی شما در حال راه رفتن نباشد. ولی اگر افراد در عکس نهایی شما دوبار ظاهر شوند مشکل خاصی نیست. ولی اگر در نقطه ای واقع شوند که دو عکس باید به هم بچسبند، بدترین حالت این است که باید آن فرد تنها از یک عکس منتقل شود یا نصف شود.
شما نباید تنظیمات دوربین را در بین گرفتن عکسها تغییر دهید. تغییر دادن تراز سفیدی یا سرعت شاتر باعث می شود که هماهنگ کردن عکسهای به هم چسبیده غیر ممکن شود. بنابر این اگر ممکن است یک روز بدون ابر و مد تنظیم دستی را برای عکاسی انتخاب نمایید تا تنظیمات و منظره در حین عکاسی ثابت بماند.
تا جایی که ممکن است از فلاش استفاده نکنید. با توجه به نحوه چرخش دوربین شما، اشیاء در عکسهای مختلف سایه های متفاوت ایجاد می‌کنند که باعث عدم هماهنگی و غیر طبیعی شدن عکس شما می شود.

شما باید تمام طول و عرض منظره مورد نظرتان را کاملا عکاسی نمایید. روی هم افتادگی بخشی از مناظر در هر عکس اشکالی ندارد و حتی برای نرم افزارهای ساخت عکس پانوراما برای ایجاد هماهنگی کامل بین دو عکس کاملا ضروری می باشد. بعضی از دوربینهای دیجیتال در مد پانوراما بعد از هر عکس، بخشی از قسمت انتهایی عکس قبلی را در نمایشگر نشان می دهند که کار گرفتن عکس بعدی را بسیار ساده تر می کند. ولی اگر دوربین شما چنین امکانی ندارد در هر عکس چیزی از منظره را نشانه قرار دهید تا در عکس بعدی بدانید تا کجای منظره را عکاسی کرده اید. بهترین حالت این است که حداقل بین یک سوم تا یک چهارم عکس قبلی در عکس بعدی تکرار شود. هر چه سوژه به دوربین نزدیکتر است باید بخش بیشتری از عکس قبلی در بعدی تکرار شود و هر چه دورتر باشد نیاز به تکرار بخش کوچکتری است .



برنامه‌ای برای ایجاد عکسهای پانوراما

AutoStitch اولین برنامه کاملا اتوماتیک متصل‌کننده دو بعدی عکسهاست.این برنامه می تواند بدون هیچگونه دخالتی از جانب کاربر عکسهای پانوراما تولید کند.می‌توانید دمو یا به عبارت دیگر نسخه نمایشی این برنامه جالب را از اینجا دریافت کنید.دموی این برنامه برخلاف اکثر برنامه‌های دیگر هیچگونه محدودتی در عملکرد ندارد،فقط این نسخه یک تاریخ انقضای محدود دارد که پس از آن برنامه اصطلاحا expire می‌شود و شما مجبورمی‌شوید، نسخه جدیدتر را احتمالا با پرداخت پول دانلود کنید.حجم برنامه فقط یک مگابایت است.
برای دیدن نمونه‌ای از کار این برنامه به این عکس زیبا توجه کنید که از اتصال 57 عکس، درست شده است.روی عکس کلیک کنید تا نمونه بزرگتر آن را ببینید.